امروزه با افزایش آمار طرفداران دندان پزشکی ترمیم و زیبایی ، بسیاری از بیماران خواهان انجام این نوع درمان های ترمیمی مثل کامپوزیت یا روکش هستند اما گاهی اوقات پس از انجام این درمان ها متوجه می شوند که دندان هایشان نیاز به ارتودنسی دارد و نمی دانند که آیا امکان انجام ارتودنسی روی دندان های ایمپلنت شده یا دارای روکش، کامپوزیت و پرکردگی وجود دارد یا خیر؟

بهترین نوع ارتودنسی برای قرار گرفتن روی کامپوزیت و روکش چیست؟

به طور کلی، متخصص ارتودنسی ترجیح می دهد که از بریس های ثابت برای قرار گرفتن روی دندان های روکش یا کامپوزیت شده استفاده نکند. گزینه ایده آل برای اینگونه بیماران ارتودنسی متحرک مانند اینویزیلاین می باشد. البته در مواردی که نتوان از ارتودنسی متحرک استفاده کرد و دندانپزشک مربوطه ارتودنسی ثابت را توصیه کرده باشد، می توان ارتودنسی ثابت را نصب کرد. با این حال ارتودنسی ثابت روی روکش،کامپوزیت یا لمینت نیازمند رسیدگی های بسیار بیشتری می باشد.

ارتودنسی روی دندان های ایمپلنت شده

متخصص ایمپلنت زمانی از ایمپلنت استفاده می کند که دندان طبیعی فرد به هر دلیلی از دست رفته باشد و نیاز به یک دندان مصنوعی دائمی داشته باشد . از دلایل از دست رفتن دندان می توان به شکستن یا خرد شدن آن به دلیل تصادف و یا پوسیدگی کامل دندان و نیاز به کشیدن آن اشاره کرد. از آنجایی که ایمپلنت دندان به استخوان فک متصل می شود، نمی توان آن را برای ارتودنسی از دهان خارج کرد. اگر نیاز به ایمپلنت دندان دارید و از طرفی دندان های طبیعی تان نیز باید صاف و مرتب شوند، پیشنهاد می شود که ابتدا درمان ارتودنسی را انجام داده و سپس ایمپلنت دندان را آغاز کنید. اگر بیمار به شلوغی دندان مبتلا باشد، بریس های ارتودنسی ممکن است تا جایی دندان ها را حرکت دهند که جای خالی دندان از دست رفته پر شود.

با بالا رفتن سن، دندان ها به طور طبیعی به سمت جلوی دهان متمایل می شوند. اگر قبلا دندانی را ایمپلنت کرده اید، ممکن است اکنون دندان های کناری ایمپلنت دچار نامرتبی و شلوغی شده باشند. در این موارد، به منظور ارتودنسی دندان های ایپلنت شده ، بریس ها دندان های طبیعی را سر جایشان بر می گردانند بدون اینکه دندان ایمپلنت شده تکانی بخورد. همانطور که قبل تر اشاره شد، به دلیل آنکه ایمپلنت ها به استخوان فک جوش خورده اند، می توانند به عنوان پایه و لنگری برای بریس های ارتودنسی عمل کنند.